Ήταν μεσάνυχτα 4ης Φεβρουαρίου 2012 όταν ξεκίνησε να πλήττει την πόλη του Πύργου και την Δ.Ε.Ωλένης σφοδρή καταιγίδα η οποία επί 8 ώρες, έως και το πρωί της 5ης Φεβρουαρίου συνεχώς ανατροφοδοτείτο με αποτέλεσμα να σημειωθούν 178 χιλιοστά, σύμφωνα με τον μετεωρολογικό σταθμό του Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Μια ηλικιωμένη έχασε την ζωή της από τις εκτεταμένες πλημμύρες και τεράστιες καταστροφές προκλήθηκαν σε σπίτια και υποδομές.
Δεκάδες κάτοικοι χρειάστηκαν να μετακινηθούν από τις εστίες τους σε ασφαλή σημεία, από την πυροσβεστική υπηρεσία, την ΕΜΑΚ με πλωτά μέσα και ελικόπτερα σούπερ πούμα. Σε μία τόσο κρίσιμη κατάσταση το νέο Νοσοκομείο Πύργου πλημμύρισε. 85 νοσηλευόμενοι ασθενείς μεταφέρθηκαν ανάλογα με την βαρύτητα των περιστατικών σε νοσοκομεία της Πάτρας, της Αμαλιάδας, των Κρεστένων, καθώς και σε κέντρα υγείας.
Η καταιγίδα της 5ης Φεβρουαρίου 2012 αποτελεί ακραίο γεγονός, ήταν η σφοδρότερη που έχει καταγραφεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Η καταιγίδα του 2012, αλλά και ηπιότερες άλλων ετών (2013,2016,2019), οι οποίες προκάλεσαν πλημμυρικά προβλήματα δείχνουν την τρωτότητα της περιοχής μας στον πλημμυρικό κίνδυνο και πιθανός τα τελευταία χρόνια να αυξάνεται όχι απαραίτητα λόγω ισχυρότερων φαινομένων, αλλά εξαιτίας της ανεξέλεγκτης ανθρώπινης δραστηριότητας. Βασικές- κρίσιμες υποδομές της πόλης έχουν εγκατασταθεί σε πλημμυρικά πεδία, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το νέο Νοσοκομείο Πύργου και ο σταθμός των Κτελ.
Όσο βίαιο και να είναι ένα επεισόδιο βροχοπτώσεων από μόνο του δεν αρκεί για να δικαιολογήσει την έκταση μιας καταστροφής. Η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι ο καθοριστικός παράγοντας δημιουργίας της καταστροφής. Όταν εκδηλώνεται μια καταστροφή σημαίνει ότι κάτι έχουμε κάνει λάθος. Μια καταιγίδα είναι ένα φυσικό φαινόμενο, αλλά αν δεν συμβεί σε μια κατοικημένη περιοχή με αδύναμες κατασκευές και υποδομές, είναι πιθανό να μην αποτελεί καταστροφή. Τα τελευταία χρόνια λόγω της αυξανόμενης περιβαλλοντικής υποβάθμισης, σε ένα αναπτυσσόμενο περιβάλλον, παρατηρείται αύξηση της τρωτότητας. Οι γνωστές παθογένειες, η ανάπτυξη της πόλης και η χρήση γης σε πλημμυρικά πεδία σε συνδυασμό με μη συμβάντα έργα συνθέτουν μερικούς από τους παράγοντες της τρωτότητας του Πύργου απέναντι στο πλημμυρικό κίνδυνο.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο φυσικός κίνδυνος μιας ακραίας καταιγίδας θα επαναληφθεί. Το θέμα είναι να μην βάλουμε αυτήν την εμπειρία στο συρτάρι και να την αξιοποιήσουμε ώστε στην επόμενη επανάληψη να έχουμε τις λιγότερο δυνατές επιπτώσεις.
